३१ जुलै २०२३
बापू, मोहनदास गांधी यांची निंदा करण्याची मोहीम राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाने (आरएसएस) चतुराईने आखली आहे, जेव्हापासून त्यांच्या विचारसरणीने त्यांचा जीव घेतला. नथुराम गोडसे हा केवळ बंदुकधारी होता, त्याचा वापर करून बापूंची हत्या करण्यात आली. त्यांच्या हत्येनंतर, जेव्हा बापूंचे विचार आणि व्यक्तिमत्त्व अधिक मोठे आणि अधिक शक्तिशाली झाले, तेव्हा त्यांनी त्यांच्याविरुद्ध चुकीची माहिती आणि निंदा करण्याची मोहीम सुरू केली. त्यांनी त्यांचा अजेंडा पार पाडण्यासाठी पात्रांची नियुक्ती केली, त्यांना निंदनीय आणि काल्पनिक टूलकिटने सुसज्ज केले. बापूंच्या हत्येचे समर्थन करण्यासाठी विनायक सावरकरांनी जसे गोडसेला टूलकिट उपलब्ध करून दिले, तसेच संघी लोकांनी ते बापूंना बदनाम करण्यासाठी वापरले. त्यांच्या सत्तेवर आरोहण झाल्यामुळे निंदेची मोहीम अधिक जोरात आणि धाडसी झाली आहे.
परदेशात असताना पंतप्रधान नरेंद्र मोदी बापूंची पूजा करण्याचे नाटक करतात, पण मायदेशी सहकारी संघी त्यांची निंदा करतात तेव्हा ते गप्प राहतात. पंतप्रधान बापूंच्या मालिका बदनाम करणार्‍यांचे अनुसरण करतात आणि त्यांना संरक्षण देतात. मला आश्‍चर्य वाटत नाही की, त्यांच्या सर्व धाडसामुळे, पंतप्रधान त्यांच्या पालक संघटनेच्या, आरएसएसच्या विरोधात जाण्याचे धाडस करत नाहीत आणि त्यांनी का करावे? शेवटी, तो त्याच्या विचारसरणीचा अपत्य आहे.
आतापर्यंत, गांधी, सार्वजनिक व्यक्तिमत्त्व आणि सार्वजनिक जीवनातील त्यांच्या कृतींबद्दल चुकीची माहिती आणि निंदा करण्याची मोहीम होती. प्रत्येक सार्वजनिक व्यक्तीने अशा छाननीला सामोरे जावे. जरी ते दुखावले तरी, आम्ही, त्याचे जैविक वंशज, ते स्वीकारण्यास शिकलो आहोत.
मी, एक तर, मी लवकर ठरवले की मी खोट्याच्या मोहिमेचा मुकाबला करेन आणि शक्य तितक्या जोरात केले. गांधीवाद्यांनी मला गप्प राहण्याचा सल्ला दिला असला तरी, मला विश्वास आहे की या मौनानेच खोटे बोलणाऱ्यांचा आवाज मोठा आणि विश्वासार्ह झाला आहे. सत्य जाणणाऱ्यांच्या मौनामुळे बहुतेक भारतीय या खोट्यांवर विश्वास ठेवतात. जोपर्यंत ते माझा आवाज बंद करत नाहीत तोपर्यंत मी गप्प बसलो नाही आणि राहणार नाही.”
”
नवीनतम स्लर्स
आज प्रचाराने शालीनतेची मर्यादा ओलांडली आहे; ते बापूंच्या पालकांना लक्ष्य करत आहेत.
पंडितजी मुस्लिम होते आणि त्यांचे पूर्वज आणि वंशज होते असा आरोप करण्यासाठी जवाहरलाल नेहरूंच्या कुटुंबाविरुद्ध अशाच प्रकारची टूलकिट यशस्वीपणे वापरली गेली. मारल्या गेलेल्या पंतप्रधान इंदिरा गांधी यांचे पती झोरोस्ट्रियन फिरोज गांधी यांना ‘फिरोज खान’ मुस्लिम म्हणून ब्रँडिंग करण्यात समांतर मोहीम यशस्वी झाली आहे. ब्रेनवॉश केलेल्या भक्तांना त्याचा किंवा तिचा तिरस्कार करायला लावण्यासाठी कोणालाही मुस्लिम म्हणून ओळखणे पुरेसे आहे. सध्याच्या द्वेषाने भरलेल्या परिस्थितीत, त्याचा राजकीय लाभही मिळतो.
पंतप्रधान, त्यांच्या मंत्रिमंडळातील वरिष्ठ सदस्य आणि संघ परिवारातील ‘नेत्यांनी’ समाजात फूट पाडण्यासाठी आणि निवडणूक लाभांश मिळविण्यासाठी या द्वेष कार्डाचा प्रभावीपणे वापर केला आहे. आणि आम्ही, लोकांनी, या फुटीरतावादी शक्तींना जबरदस्तपणे उपकृत केले आहे.
आता बापूंना टार्गेट करण्यासाठी नेहरूंची बदनामी करण्याचे डावपेच वापरले जात आहेत.
सोयीस्करपणे, एक संघी ‘इतिहासकार’ पुनरुत्थित झाला आहे आणि बापू गुजरातच्या एका मुस्लिम जमीनदाराचा, एका जमीनदाराचा अवैध मुलगा होता असा आरोप करण्यासाठी त्याच्या लेखनात सुवार्ता म्हणून उद्धृत केले आहे. या आरोपाभोवती एक कथा विणली गेली आहे आणि ज्ञात तथ्ये विद्वत्तापूर्ण वाटण्यासाठी कथनात कार्य करतात. काय सोपे आहे की प्रस्थापित इतिहास आधीच पक्षपाती आणि चुकीचा म्हणून काढून टाकला गेला आहे. बहुसंख्य भारतीयांना याची खात्री पटली आहे आणि म्हणून संघाने रचलेला पर्यायी ‘इतिहास’ तयार आहे आणि त्याला पुष्टीकरणाची आवश्यकता नाही.”
“म्हणून, निंदनीय कथा अधिक जोरात होत चालली आहे की करमचंद, बापूचे वडील, गुजरातमध्ये सोयीस्करपणे अज्ञात जमीनदाराने नोकरीला होते. ‘इतिहासकार’ या जमीनदाराचे नाव माहित नाही परंतु त्याच्या धर्म – इस्लामबद्दल निश्चित आहे. येथे तो मिसळतो. एक-दोन वस्तुस्थिती, पहिली म्हणजे पुतलीबा ही करमचंद बाप्पाची चौथी पत्नी होती. गुजरातचे मुख्यमंत्री असताना सध्याच्या पंतप्रधानांचे आवडते प्रचार घोषवाक्य आठवा? “हम दो, हमारे दो. वो पांच, उके पच्छीस” सह, त्यांनी सर्व मुस्लीम पुरुषांना चार बायका आणि 25 मुले आहेत असे सुचवले आहे. ते त्यांचे समर्थन नसलेले आरोप विश्वासार्ह बनवण्यासाठी तथ्ये किती सूक्ष्मपणे मांडतात ते पहा? करमचंदचे मुस्लिमत्व प्रस्थापित करण्यासाठी ‘चौथी पत्नी’ वापरली गेली.
“संघी खोटेपणाची फॅक्टरी मानवी बुद्धी किंवा त्याच्या अभावामुळे तज्ज्ञ समाजशास्त्रज्ञ आणि मानसशास्त्रज्ञांचा वापर करते हे मान्य केले पाहिजे.
करमचंदने त्याच्या मालकाकडून मिळालेल्या निधीची उधळपट्टी केली आणि तीन वर्षे फरार झाल्याचा आरोप करत, आता निंदा मोहिमेला आणखीनच धक्का बसला आहे. ‘इतिहासकाराला’ हे कोठून मिळाले हे देवालाच माहीत. मग एक अत्यंत घृणास्पद आरोप येतो: शिक्षा म्हणून, मुस्लिम जमीनदाराने पुतलिबाला ओलिस घेतले, तिला आपल्या हॅरेममध्ये ठेवले आणि तिला पत्नीसारखे वागवले. येथे, बलात्काराला शिस्त आणि शिक्षेची पद्धत म्हणून न्याय देणारी संघी विचारसरणी शोषली जाते. ‘इतिहासकार’ आता असा दावा करतात की मोहनदासचा जन्म मुस्लिम जमीनदार आणि पुतलिबा यांच्यातील या बेकायदेशीर मिलनातून झाला होता आणि म्हणूनच तो मुस्लिमांबद्दल पक्षपाती होता. ‘इतिहासकार’ असाही आरोप करतात की मुस्लिम जमीनदाराने मोहनदासच्या देखभालीसाठी आणि परदेशात त्याच्या अभ्यासासाठी पैसे दिले, अनंत कृतज्ञता निर्माण केली आणि मोहनदासच्या मुस्लिमांबद्दल, त्याच्या बिरादारांबद्दलच्या मवाळपणाचे प्रतिबिंब आहे. ‘इतिहासकार’ पुन्हा त्याच्या आरोपांमध्ये तथ्य मिसळतो, की गांधी कुटुंब हे हिंदू धर्माच्या प्रणामी पंथाचा भाग होते जे सर्व धर्म समभावाचे पालन करतात आणि इतरांसह हिंदू, मुस्लिम आणि ख्रिश्चनांच्या धार्मिक ग्रंथांचा आदर करतात. या लबाडीच्या व्यापार्‍यांसाठी गांधी किती उपकृत झाले आहेत.”
“आपण कोणत्या प्रकारचा समाज निर्माण केला आहे? आपल्या समाजातील या दुष्टपणाबद्दल, आपल्या समाजातील सडणेबद्दल आपण सर्वांनी काळजी केली पाहिजे. जर आपण असेच होत आहोत तर आपले भविष्य अंधकारमय दिसत आहे.
मला माझ्या आजींचा हा अपमान सर्व महिलांचा अपमान वाटतो आणि तरीही मला आजही संपूर्ण भारतभरातील स्त्रियांच्या, पण महाराष्ट्रातल्या महिलांकडून निषेधाचा आवाज ऐकू येत आहे. सावित्री माई फुले आणि जिजाऊंचा अभिमानाने गौरव करणाऱ्या राज्याने सार्वजनिक ठिकाणी स्त्रीची निंदा झाल्यावर गप्प राहण्याचा निर्णय घेतला.
नेहमीप्रमाणे गांधीवाद्यांनी कान वळवले. मी व्हॉट्सअॅपवर ‘गांधी’ ग्रुपमध्ये एक मेसेज पोस्ट केला. बर्‍याच जणांमध्ये मला “कृपया बदनामीकारक व्हिडिओ पोस्ट करा” असा प्रतिसाद मिळाला. माझे शब्द पुरेसे नव्हते.
माझा मित्र फिरोज खानच्या ‘गांधी माय फादर’ या चित्रपटात एक संवाद होता. अक्षय खन्ना, ज्याने कस्तुरबा आणि बापूंचा सर्वात मोठा आणि परक्या मुलगा हरिलालची सुंदर चित्रण केली आहे, मद्यधुंद अवस्थेत ओरडला: “हां, मैं गांधी की नालायक औलाद हूं!” (“होय, मी गांधींचा अपात्र मुलगा आहे.”) आज मला वाटते की फिरोजने माझ्या मनात ते लिहिले आहे. केवळ एक नालायक औलाद आपल्या पूर्वजांच्या सन्मानावर अशा दुष्ट हल्ल्याच्या विरोधात कारवाई करणार नाही.
बा आणि बापू, मला कधीही माफ करू नका. पुतलीबा आणि करमचंद बाप्पा, तुझा नालायक मुलगा, तुषार (माझ्या नावात गांधी जोडण्याची माझी पात्रता आहे का? मला वाटत नाही की मी यापुढे करू)
(महात्मा गांधींचे पणतू तुषार गांधी हे महात्मा गांधी फाउंडेशनचे कार्यकर्ते, लेखक आणि अध्यक्ष आहेत.
त्याच्यापर्यंत इथे पोहोचा- gandhitushar.a@gmail.com.”)
